Translated with Google Translate. Original text show .
Ada
Breedveld (1944) beschouwt het leven als haar leerschool. Ze wilde al
van jongs af aan kunstenares worden en zat niet op een academie of
cursus. Breedveld heeft zichzelf het vak geleerd en beschouwt het
leven als haar school. Van jongs af aan tekende ze wanneer ze kon,
dit heeft haar een succesvolle carrière gebracht. Werkend vanuit
haar atelier in Amsterdam, op het Prinseneiland, brengt ze haar kunst
de wereld in. Een kleurrijke verzameling van kunstwerken, waaronder
schilderijen, etsen en bronzen beelden.
In
de jaren zeventig begon Ada Breedveld met exposeren. Het surrealisme
boeide haar, een kunstrichting waarbij niet de zichtbare
werkelijkheid, maar de fantasie vanuit ons diepste innerlijk het
uitgangspunt voor kunst moet zijn. Gaandeweg vond ze haar eigen
typerende stijl en thema: de imposante en aanwezige Vrouw. Die vrouw,
kleurrijk, dansend, met glas in de hand en vogeltjes om haar heen in
de lucht, is de ultieme levensgenieter. Deze vrouw vormt het centrale
punt in veel van haar kunstwerken en het maakt Breedvelds kunst zeer
herkenbaar. Haar kunstwerken laten iets onwerkelijks, een droom zien,
vol gevoel en beleving. Zelf zegt zij: ‘Schilderen
doe ik al mijn hele leven. De kwast is het verlengstuk van mijn
gevoelsleven. Daarmee kan ik mij uitdrukken op de meest optimale
manier. Het materiaal geeft mij de uitdaging om zo een wereld te
scheppen, die de illusie wekt van een werkelijkheid. Een
werkelijkheid die niet echt bestaat, maar wel als zodanig wordt
ervaren. Zoals in een droom, het onwerkelijke als werkelijk beleefd
wordt.