Anton Vrede - Antilliaans-Surinaamse Expressionist - Grote Gouache "Zoetje Little Sweet" gesig - Vendu

Anton Vrede (Willemstad, 1953)

Anthony (Anton) Vrede is een Nederlands kunstenaar, die werkt in een expressionistische, figuratieve, soms abstraherende stijl. In zijn werk spelen dierfiguren veelal een hoofdrol, waarbij de verschillende figuren hun eigen betekenis hebben. In zijn schilderijen en grafiek vertrouwt hij met vlotte penseelstreken een naïeve sprookjesachtige wereld aan het doek of papier toe.Vrede componeert in zijn werk figuratieve, maar platte voorstellingen, waarin dieren menselijke trekjes krijgen en verwijzen naar exotische verhalen. In zijn schetsmatig uitgewerkte kunstwerken figureren dansende of spelende dierfiguren tegen een vaak kleurige achtergrond. Zijn werk bestaat uit kleurrijke tekeningen, allerlei vormen van grafiek, zoals etsen en zeefdrukken, aquarellen en schilderijen, collages, beschilderde keramische schallen en bronzen beelden.GrafiekNog tijdens zijn studie had hij zijn eerste grafiek gekocht, de 'honderd gulden prent' van Co Westerik. Hij dacht toen. `Als ik dit van mijn studiebeurs kan kopen, dan is voor grafiek voor een kunstenaar een bestaansmogelijkheid`. In zijn werk is Vrede alle grafische technieken gaan gebruiken: Lithografie, zeefdruk, ets, linosnede en combinaties met elkaar. Hij was begonnen met etsen, en geïnspireerd op het werk van Haagse grafici Piet Warffemius en John Li A Fo kwam hij op een techniek om met zeefdrukken een schilderachtig effect te maken.SchilderijenIn zijn schilderijen figureren dieren als de gorilla, kikker, haas, pinguïn, olifant, giraffe en of luipaard. De dieren in zijn werk zijn meer dan louter een spel van kleur en vorm, hoewel dat met inzet wordt gespeeld. Van alle dieren is de olifant het meest opvallend aanwezig. Vrede zegt hierover: `De olifant is een lankmoedig dier, verstandig en verdraagzaam. Hij werd bewonderd om zijn kracht en was het geliefde rijdier van helden, koningen en goden. Ik gebruik ook vaak de aap. In het oude Egypte werd hij met eerbied behandeld, net als in de oosterse mythologie. Daarin treedt hij op als de boodschapper van de goden, die hun opdrachten uitvoert hoewel hij ze zelf niet altijd begrijpt. Hij figureert in mijn werk als een soort nar, die dingen mag doen die ik een ander alter ego niet kan laten doen`.CollagesGeïnspireerd op het werk van JCJ Vanderheyden begon hij in de 1980er jaren met een poging een duidelijk oeuvre te scheppen met collages van stijlen en technieken, die hij de voorgaande jaren had gebruikt. Hierbij reflecteerde hij over het probleem van de schrijver of kunstenaar. `Wat is je onderwerp? Waar wil je naartoe?` Zijn gevonden antwoord hierop is veelomvattend, stelt Vrede zelf in 1997: `Het gaat erover hoe ik de mensen en het heelal ervaar, het gaat over zien`. De collages die Jan de Grauw (1995) aantreft, dragen geen titel maar een code. In collages wordt veelal geknipt en geplakt om op stof of papier een nieuwe compositie te scheppen. In Anton Vredes werk zijn hierin tegen complete tekeningen en schilderingen herschikt, alsof `de beelden zijn vast opgewaaid en vastgezet in een toevallige ordening. Maar niets is minder waar`. Bij de herschikking speelt de intuïtie een grote rol... De wind in Curaçao, die soms dwars door het huis waait en alles in beweging brengt... Van kliekjes van kruiden kun je soms de lekkerste gerechten maken.` De collages representeren een periode in zijn bestaan, waarin hij de achterliggende fasen in een geheel wilt verzamelen. Een soort samenvatting of epiloog van een periode. het hoort bij de rituelen in zijn belevingswereld om tegenstrijdige beelden te groeperen tot één geheel.