Kees Okx - Heliotropisme | unieke en zeldzame ets (E.A. VII/X) - in bijzondere wissellijst - Vendu

Het jaar 1969 bracht een kentering in het werk en de bekendheid van de Haarlemse kunstenaar Kees Okx (1939-2015). Deze unieke en zeldzame ets dateert uit 1969.
Het betreft hier oplage VII van X (7 van 10) en moet worden gezien als een vroege afdruk. In latere versies van deze ets ('heliotropisme') verschilt het bovenste deel van dit exemplaar. Het lijkt er derhalve op dat Okx voor dit werk twee afzonderlijke etsplaten heeft gebruikt.
Het werk is met de hand (potlood) gesigneerd: "OKX 69" (rechtsonder) en voorzien van de oplage "épreuve d'artiste VII/X".
Rechts bovenaan het blad staat met potlood geschreven "heliotropisme".
Ingelijst (zie hierna) en voorzien van ontspiegeld glas.
Foto's maken deel uit van de beschrijving.

Heliotropisme of helionastie is het verschijnsel bij sommige plantensoorten dat overdag de bloemen en/of de bladeren met de zon van oost naar west meedraaien. De plant reageert op het blauwe deel van het spectrum. Bij zonsopkomst keert de bloem of het blad terug naar de oostelijke stand

Wissellijst:
De ets is afkomstig uit Haarlem, en zit in een bijzondere, handgemaakte houten wissellijst met hardboard plaat. De lijst (van min of meer dezelfde ouderdom) dient als 'showcase' en is voorzien van een 'draaideurtje' zodat het blad eenvoudig en snel verwisseld kan worden. Het is aannemelijk dat de lijst (door Okx zelf?) is gebruikt voor presentatie doeleinden.

Over de kunstenaar:
Kees Okx is vanaf zijn 17e tot op zijn 75-jarige leeftijd bezeten geweest van tekenen, etsen en schilderen. In de loop van al die tussenliggende jaren heeft Kees een geheel eigen abstracte stijl ontwikkeld, waarmee hij internationale bekendheid verwierf. Zijn werk is in veel landen te zien door aankopen van musea, maar ook door vele exposities o.a. in New York, Bremen, Kopenhagen, Parijs, Jeruzalem, Tunis en Palo Alto (VS). Okx kan beschouwd worden als een lyrische schilder die vanuit een mystiek gevoel tot schilderen werd gedreven. Ooit zei hij hier zelf over: “schilderen is voor mij een magisch gebeuren, waarbij ik mij een voel met de verf, met de natuur en misschien wel met het hele universum, het lijkt alsof er een soort herkenning is met iets dat al heel oud is en mij bekend voorkomt”.  
Het jaar 1969 kan worden beschouwd als een doorbraak van Kees Okx: hij exposeerde met het thema ”Het Labyrinth” achtereenvolgens in het Stedelijk Museum in Amsterdam , het Stedelijk Museum in Schiedam en in de Haarlemse Vishal. In zijn ruimtelijke wereld van tekens en symbolen kwamen muziek, poezie en beweging bij elkaar. Het waren spraakmakende performances, happenings die aardig wat stof deden opwaaien.

Wat zegt Kees Okx zelf over zijn werk?

“Schilderen heeft met ogen te maken, iets zichtbaar maken, een avontuurlijk gebeuren, een wereld ontdekken en proberen het gevoel voor verwondering niet te verliezen. Het geheim moet blijven. Ik probeer een ruimte te suggereren waarin ieder aan de gang kan gaan. Een langzaam proces is het: het beeld op je in te laten werken en de fantasie de vrije loop te laten gaan. Bij het schilderen wordt laag over laag gelegd. Het ‘af-zijn’ kan maanden in beslag nemen. Het vegetatieve en het landschappelijke gevoel blijft me achtervolgen en streeft als het ware naar een soort verinnerlijking. Dat is mijn wereld. Vanaf het moment dat ik begon te schilderen (op mijn 17e) was er het ‘voortdurend-geboeid-zijn’ door het landschap en de vegetatie: eigenlijk de natuur in de ruimste zin. Je leert een schilderij te laten rusten, het eventueel om te draaien, vanuit een invalshoek opnieuw te beginnen of fragmenten weg te schilderen om nieuwe vormen aan te kunnen brengen. Alles, met name ook kleur, is afhankelijk van de gemoedsgesteldheid van de dag. Het lijkt wel alsof mijn natuur-gevoel een soort innerlijk landschap probeert weer te geven. Het uiteindelijk resultaat is een som van het opbouwen, weer weglaten, wijzigingen aanbrengen en vooral stoppen als de essentie daar is.”

bron: www.hansdornseiffen.nl